این روزا بحث خط فقر و فقر مطلق در کشورمون داغه. همه از مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم، افزایش افراطی و غیر اصولی قیمتا در ماه های گذشته و اعتصابات کارگران و بازنشستگان به دلیل پرداخت نشدن حقوق معوقه اونا آگاهیم. به طور خلاصه، و در کمال تأسف، باید گفت که مردم شرایط خوبی ندارن و به جز بخش کوچیکی از جامعه، مابقی جمعیت بیشتر از ۸۰ میلیونی کشور واسه تامین هزینه های روزمره زندگی خود به هر دری میزنن و در آخر اگه خوش شانس باشن می تونن تنها هزینه های روزمره خود رو تامین کنن.
در روزای گذشته مرکز پژوهشای مجلس گزارشی در مورد محاسبه خط فقر در ۶ ماه اول سال ۹۷ رو منتشر کرده که براساس اون و با محاسبه های انجام شده در مورد رشد قیمت شکلای جور واجور لازم (خوراک، پوشاک و مسکن)، در شهر تهران هر کسی که کمتر از ۹۰۷ هزار تومن در ماه درآمد داشته باشه زیر خط فقر قرار میگیره، رقمی که واسه یه خونواده ۴ نفره دو میلیون و ۴۵۰ هزار تومن تعیین شده.
جدای از اندازه واقعیت و درست بودن این ارقام، گزارش تکون دهنده مرکز پژوهشای مجلس نشون میده که در سال ۱۳۹۷ و به خصوص در فصل تابستون و پاییز بر تعداد کسایی که زیر خط فقر قرار داشته و یا با فقر مطلق درگیرن به شکل ترسناکی اضافه شده.
بعضی برآورد می کنن که بیشتر از ۴۰ میلیون نفر از جمعیت کشور (نصف جمعیت ۸۰ میلیونی) در زیر خط فقر به سر برده و هر روز بر تعداد این افراد افزده می شه.
شرایط اقتصادی و معیشتی واسه مردم اونقدر سخت شده که جامعه ً به دو طبقه مرفه و فقیر تبدیل شده و گروهی که قبلاً به عنوان طبقه متوسط شناخته می شدن ً در حال ریزش به سمت طبقه فقیر بوده و دیگه وجود خارجی نداره. با افزایش همیشگی شکلای جور واجور خوراکی که بخش کلی ای از هزینه های خانوارها رو به خود اختصاص میده میشه توقع داشت که در ماه های پیش رو هم این سقوط کیفیت زندگی بازم و با شدت و سرعت بیشتری ادامه داشته باشه.
یکی دیگه از نکات دردناک این گزارش اینه که نشون میده همه خونواده های ۴ نفره و بیشتر که با دست کم حقوق تعیین شده به وسیله اداره کار زندگی خود رو می گذرونن نه فقط در پایین خط فقر بلکه در فقر مطلق هستن. واسه کشوری که ذخایر نفتی زیادی داشته و یکی از بزرگ ترین صادر کنندگان نفت و گاز دنیاس، اینجور میزانی از فقر باور نکردنیه. جدای از این که شرایط اقتصادی بی نظم فقط به دلیل تحریمای خارجیه یا مدیریت نادرست داخلی و سودجوییای وارد کنندگان و تولید کنندگان همراه با عکس العمل مصرف کنندگان در اون دست داره، با امید به اینکه تغییراتی مثبت در این وضعیت انجام بشه.
اما جدای از این که این روزا بسیاری فکر می کنن مردم کشورمون با بدترین شکل فقر مواجه شدن و این موضوع رو میشه در فضای عمومی و رسانه های اجتماعی به روشنی (و بالاتر از اون) دید، می خوایم در این مطلب در مورد کشورهایی بگیم که بیشترین جمعیت زیر خط فقر رو در خود دارن. در حالی که در سالای گذشته هند همیشه در بالاترین جایگاه کشورهایی که بیشترین تعداد افراد زیر خط فقر رو داشت میشناختنش اما تازگیاً نیجریه به رتبه اول رفته و هند رو در این میدون کنار زده.
براساس محاسبات و گزارشای انجام شده، بیشتر از ۸۷ میلیون نفر نیجریه ای که نصف جمعیت کشور رو تشکیل میدن با درآمد روزانه کمتر از ۱٫۹۰ دلار امرار معاش می کنن، رقمی که به وسیله سازمان ملل به عنوان خط آستانه فقر در نظر گرفته شده و هر کسی که روزانه درآمدی کمتر از این مقدار داشته باشه در زیر خط فقر قرار میگیره. براساس این داده ها که از ترکیب داده های ساعت فقر جهانی (World Poverty Clock) و به وسیله موسسه بروکینگز بدست اومده، بیشتر از ۶۴۳ میلیون نفر در سراسر جهان در فقر مطلق هستن و آفریقایی حدود دو سوم این جمع رو تشکیل میدن.
در نیجریه، مانند خیلی از دیگر کشورای قاره آفریقا، انگار تعداد افراد زیر خط فقر بازم زیاد شه.
براساس این گزارش، در آخر سال ۲۰۱۸ در سراسر آفریقا تعداد کسایی که در فقر مطلق یا شدید هستن ۳٫۲ میلیون نفر بیشتر از زمان منتشر کردن این گزارش میشه.
نیجریه، بر خلاف این که بزرگ ترین تولید کننده نفت در قاره آفریقا هستش، همیشه در تزریق ثروت حاصل از منابع طبیعی خود به خدمات عمومی به خاطر بالا بردن استانداردهای زندگی مردم کشور شکست خورده بوده.
کاهش قیمت نفت در بازارهای جهانی و کم شدن در حال افزایش اندازه تولید نفت در این کشور در سال ۲۰۱۶ باعث شد که اقتصاد نیجریه دچار رکودی شدید شه.
افزایش نسبی نفت تو یه سال گذشته باعث شده که از شدت رکورد اقتصادی نیجریه کم بشه.
بر خلاف بهبود شرایط اقتصادی تو یه سال گذشته در نیجریه، براساس گزارش سازمان بین المللی پول، واسه کم کردن از فقر و کم شدن اندازه بیکاری در این کشور باید تلاشای خیلی بیشتری انجام بشه. اما در حالی که هر دقیقه بر تعداد نیجریه‌ای‌هایی که در فقر مطلق زندگی می کنن اضافه می شه- در هر دقیقه ۶ نیجریه ای به فقر مطلق دچار می شن- فقر در دومین کشور این فهرست یعنی هند در حال کاهشه. در زمان منتشر کردن این گزارش، ۵٫۳ درصد از مردم هند که ۷۱٫۵ میلیون نفر از جمعیت کشور رو تشکیل میدن در زیر خط فقر زندگی می کردن.
نیجریه کشوری دارای ذخایر انبوه نفته اما بزرگ ترین اقتصاد قاره آفریقا از کمبود سوخت، کاهش شدید ارزش پول ملی و تروریسم رنج می بره. فساد دولت رییس جمهور جدید این کشور، محمدو بوهاری، که همین سال گذشته به این مقام دست یافته هم بر مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم نیجریه اضافه کرده. دولت این کشور بدهیای سنگینی داره که از اون میان میشه به بدهی ۶۰۰ میلیون دلاری به شرکتای هواپیمایی اشاره کرد که بسیاری رو به متوقف کردن پروازهای خود از فرودگاه بین المللی لاگوس وا داشته
فقر مطلق مختص قاره آفریقا
براساس داده های این گزارش، از ۱۸ کشوری که فقر در اونا در حال زیاد شدنه، ۱۴ کشور در قاره آفریقا هستن و اگه این رشد فقر با همین شدت ادامه داشته باشه میشه گفت که در سال ۲۰۳۰ بیشتر از ۹۰ درصد جمعیت فقیر جهان ساکن آفریقا هستن. بنگلادش و اندونزی تنها کشورای غیرآفریقایی هستن که در میان ده کشور دارای بدترین وضعیت فقر این فهرست قرار گرفتن که به ترتیب ۱۷ و ۱۴٫۲ میلیون نفر از جمعیتشان در فقر مطلق هستن. دیگه کشورای آفریقایی که در ۱۰ رتبه بالای این فهرست قرار می گیرن عبارتند از: جمهوری دموکراتیک کنگو با ۶۰ میلیون نفر، اتیوپی با ۲۳٫۹ میلیون نفر و تانزانیا با ۱۹٫۹ میلیون نفر زیر خط فقر مطلق. موزامبیک با ۱۷٫۸ میلیون نفر، کنیا با ۱۴٫۷ میلیون نفر و اوگاندا با ۱۴٫۲ میلیون نفر زیر خط فقر هم در رتبه های بعدی قرار گرفتن.
براساس این گزارش، هم اینکه، بین اول ژانویه ۲۰۱۶ تا جولای ۲۰۱۸ بیشتر از ۸۳ میلیون نفر در سراسر جهان موفق شدن از فقر مطلق رهایی پیدا کنن که بخشی از اون نتیجه تلاشای سازمان ملل براساس برنامه این سازمان واسه پایان دادن به فقر مطلق در سال ۲۰۳۰ بوده.
اما شرایط بد اقتصادی باعث شده که این برنامه از پیش بینیا عقب باشه طوری که رسیدن به حذف فقر مطلق در سال ۲۰۳۰ بسیار دور از انتظار به نظر می رسه.
